Najpierw był solowy Meeting By Chance. Chwilę później również solowy Watermark. Następnie duety mieszane. Soul'owy Overdue współtworzony z wokalistką Magdą Nazgarøth i ambientowa kooperacja z Teklą Mrozowicką. Z zaciekawieniem i sympatią przyglądam się jak Marcin Cichy próbuje wyemancypować się poza pierworodny Skalpel i ciągnący się za nim cień jedynego polskiego projektu w katalogu legendarnego Ninja Tune. "Changes" nowa płyta Meeting By Chance to dedykacja złożona czarnej muzyce, zarówno tej eksperymentującej z brzmieniem, produkcją i kompozycją, oraz tej zainspirowanej pościelowym r'n'b lat 90tych.
Płyta Cichego, przeciwnie do jej tytułu, dużych zmian w repertuarze MBC nie przynosi, przynajmniej w kontekście wydanej chwilę temu "Inside out". Materiał, który premierę będzie miał pod koniec maja, jest kontynuacją poszukiwań muzycznej formuły na styku hip-hopu, trip -hopu, ambientu, jazzu i popu. Jeśli momentami brzmienia i aranże, bliskie współczesnej minimalistycznej koncepcji r'n'b ocierają się o estetyki awangardowe i eksperymenty, tak narracja jest już typowa dla muzyki popularnej. Popowy sznyt dyscyplinuje autora do posługiwania się krótkimi formami, układem zwrotka - refren i zaangażowaniem w proces nagrywania wokalistów. Również perfekcyjnie wymuskana produkcja, kryjąca pod zmysłową kołderką syntezatorowych plam, gitarowe melodyjne motywy, oraz wypieszczone detale, nadaje kompozycjom mocno przebojowego charakteru.
Wiodącą role w tym przedsięwzięciu biorą zaproszeni przez Cichego goście. Wokaliści: Gustav Ahr,
Magda Nazgarøth, Naoh i Karol Wróblewski. W tym elemencie tkwi jednak również główna słabość albumu. Nie mogę się bowiem oprzeć wrażeniu, że żaden z tych głosów nie jest tu w pełni kompatybilny z soulową stylistyką kompozycji. Żaden z nich nie przekonuje mnie; nie porywa jak choćby same podkłady Cichego. Ze świecą szukać tu wokalnej charyzmy, dynamiki artykulacji, a przede wszystkim emocji, które pozwoliłyby nadać utworom wyraźniejszych szlifów. Wokaliści snują dość niemrawe i beznamiętne linie melodyczne, które zamiast ognia i wyrazistości osadzają kompozycje w ramach grzecznych kołysanek. Akcja toczy się w pościelowym, leniwym dryfie, mając częściej więcej wspólnego z klasyką przesłodzonego popowego soulu, królującego w latach 90tych w MTV ("Lose My Mind", "Ocean", "Let It Flow"), niż z wyrazistym r'n'b uprawianym przez Kelelę, czy FKA Twigs ("Light Show", " It's Getting Windy", "Heal").
"Changes" z pewnością spodoba się fanom wydawnictwa U Know Me Records. Kompozycje zostały bowiem pieczołowicie wystylizowane i podane w przystępnej chillout'owej formie. Brzmienia układają się niezwykle plastycznie zachwycając głównie w warstwie rytmicznej gęstą ornamentyką kicków, hi-hatów, czy klików. Z kolei zamglenie i lekkie zaszumienie gitary i klawiszy pokrywa kompozycje atrakcyjną analogową patyną, rozmiękczając dźwięki instrumentów w melancholijnej poświacie.
Cichy co raz śmielej wytycza sobie nowe ścieżki, aby choć na chwilę zmylić trop podążającego za nim stygmatu artysty z Ninja Tune. I choć jego poczynania nie są rewolucyjne, ryzyko artystyczne małe, a gest emancypacji nie odcina się jednoznacznie od wcześniejszych muzycznych doświadczeń, to przyjemnie jest konsumować efekty pracy tego artysty.
2016, Plug Audio
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz